La gestió matemàtica de la sinceritat. Algoritmes i veridicció

Main Article Content

Jorge Luis (coord.) Marzo
https://orcid.org/0000-0003-1238-8703

Michel Foucault va definir la veridicció com l’aparell sociolingüístic que discerneix allò que és versemblant, allò potencialment possible de ser cregut, consistent en un sistema creuat de formats de sinceritat i autorització. Malgrat tot, com a dispositiu d’autoritat, els seus «sistemes de crèdit» s’han transformat profundament durant les darreres dècades en paral·lel a l’establiment de la nova esfera comunicacional, globalitzada i independent. Els formats de sinceritat, naturalitat i autenticitat han passat a formar part intrínseca dels llenguatges matemàtics amb voluntat de competència pública, embrutant els formats clàssics d’impressió de veracitat basats en el balancí entre interioritat (sinceritat) i exterioritat (autoritat). Els algoritmes de la intel·ligència artificial aplicats als aparells de justícia i als Social Media es proposen cada cop més com a gestors de la franquesa i de la reputació dels usuaris/ciutadans, plantejant qüestions greus sobre la mutació dels règims tradicionals de credibilitat.

Paraules clau:

postveritat, intel·ligència artificial, veridicció, aparells de justícia, règim de credibilitat

Article Details

Com citar
Marzo, Jorge Luis (coord.). “La gestió matemàtica de la sinceritat. Algoritmes i veridicció”. Artnodes, no. 24, pp. 1-12, doi:10.7238/a.v0i24.3306.
Biografia de l'autor/a

Jorge Luis (coord.) Marzo, BAU, Centro Universitario de Diseño de Barcelona

Professor del BAU Centre Universitari de Disseny. Universitat de Vic-Universitat Central de Catalunya. Membre del Grup d’Investigació GREDITS.

https://orcid.org/0000-0003-1238-8703

Referències

Abderrahim, Jaled. 2013. «La sinceridad en las redes sociales como avalista de tu crédito». Yorokobu (20-12-2013). https://www.yorokobu.es/sinceridad-en-las-redes-sociales-como-avalista-de-tu-credito/8/?offset=33

Aletras, Nikolaos; Tsarapatsanis, Dimitrios; Preo?iuc-Pietro, Daniel y Lampos, Vasileios. 2016. «Predicting judicial decisions of the European Court of Human Rights: a Natural Language Processing perspective». PeerJ Computer Science 2:e93. https://doi.org/10.7717/peerj-cs.93

Álvarez Huitrayao, Manuel. 2016. La repetición, una interpretación psicoanalítica: Freud y Lacan. Tesis doctoral. Madrid: Universidad Complutense.

Berardi, Franco. 2017. Fenomenología del fin. Sensibilidad y mutación conectiva. Buenos Aires: Caja Negra.

Binns, Amy. 2017. «Sarahah, la ‘aplicación de la sinceridad’ que ha fomentado el ciberacoso». El País (28-8-2017).
https://elpais.com/tecnologia/2017/08/23/actualidad/1503483935_042542.html

Calvino, Italo. 2013. «Cibernética y fantasmas». Punto y aparte. Madrid: Siruela.

Casilli, Antonio. 2011. Les liaisons numériques. Vers une nouvelle sociabilité?. París: Seuil.

Citton, Yves. 2014. Pour une écologie de l'attention. París: Éditions du Seuil.

Condorcet, Nicolas de. 1972. Essai sur l'application de l'analyse à la probabilité des décisions rendues à la pluralité des voix. New York: Chelsea.

Detienne, Marcel. 2004. Los maestros de verdad en la Grecia arcaica. Madrid: Sexto Piso.

Dewey, John. 2008. Logic: The Theory of Inquiry. Londres: Read Books.

Eco, Umberto. 1996. Seis paseos por los bosques narrativos. Barcelona: Lumen.

Eco, Umberto. 1998. Serendipities: Language and Lunacy. Nueva York: Columbia University Press. https://doi.org/10.7312/ecou11134

Engel, Pascal. 2008. ¿Qué es la verdad? Reflexiones sobre algunos truismos. Buenos Aires-Madrid: Amorrortu.

European Commission for the Efficiency of Justice (CEPEJ). 2018. «European ethical Charter on the use of Artificial Intelligence in judicial systems and their environment». Consejo de Europa, Estrasburgo. https://rm.coe.int/ethical-charter-en-for-publication-4-december-2018/16808f699c

Foucault, Michel. 1980. Microfísica del Poder. Madrid: La Piqueta.

Foucault, Michel. 2001. Fearless Speech. Los Angeles: Semiotext. Este volumen recoge las seis conferencias pronunciadas por el autor en la Universidad de California en Berkeley en el otoño de 1983, bajo el título «Discurso y verdad».

Foucault, Michel. 2004. El orden del discurso. Barcelona: Tusquets.

Foucault, Michel. 2014. Obrar mal, decir la verdad. Buenos Aires: Siglo XXI.

Fuller, Matthew (ed). 2008. Software Studies: A Lexicon. Cambridge: The MIT Press. https://doi.org/10.7551/mitpress/9780262062749.001.0001

Gauchet, Marcel. 2000. «A New Age of Personality: An Essay on the Psychology of our times». Thesis Eleven, nº 60: 23-41. https://doi.org/10.1177/0725513600060000004

Ginzburg, Carlo. 1980. «Morelli, Freud and Sherlock Holmes: Clues and Scientific Method». History Workshop, nº 9: 5-36. https://doi.org/10.1093/hwj/9.1.5

Greimas, Algirdas J.; Courtés, Joseph. 1982. Semiótica. Diccionario razonado de la teoría del lenguaje. Madrid: Gredos.

Groys, Boris. 2008. Bajo sospecha. Una fenomenología de los medios. Valencia: Pre-Textos.

Habermas, Jürgen. 1994. Historia y crítica de la opinión pública. Ciudad de México: Gustavo Gili.

Hacking, Ian. 2006. La domesticación del azar. La erosión del determinismo y el nacimiento de las ciencias del caos. Barcelona: Gedisa.

Hall, Edward T. 2003. La dimensión oculta. Ciudad de México y Buenos Aires: Siglo XXI.

Huici, Germán. 2016. El Dios ausente. Iconografía y metafísica del capitalismo. Barcelona: Elba.

James, Williams. 1980. El significado de la verdad. Buenos Aires: Aguilar.

Kostka, Genia. 2018. «China’s Social Credit Systems and Public Opinion: Explaining High Levels of Approval». SSRN. https://doi.org/10.2139/ssrn.3215138

Kristeva, Julia. 1972. «La productividad llamada texto». En Barthes et al. Lo verosímil. Buenos Aires: Tiempo Contemporáneo, 63-94.

Lacan, Jacques. 1990. El seminario. Libro 7: La ética del psicoanálisis (1959-1960). Barcelona: Paidós.

Laplace, Pierre-Simon. 2012. A Philosophical Essay on Probabilities. New York: Dover.

Lem, Stanislaw. 2005. Ciberíada. Madrid: Alianza.

Lendo. 2019. https://www.lenddo.com/index.html

Marzo, Jorge Luis. 2015. «La genealogía líquida de la interfaz». Artnodes, nº 16: 5-16. https://doi.org/10.7238/a.v0i16.2784

Marzo, Jorge Luis. 2018. La competencia de lo falso. Una historia del fake. Madrid: Cátedra.

Ministerio de Energía, Turismo y Agenda Digital. 2017. Nota de prensa «El Ministerio de Agenda Digital y el CGPJ firman un convenio para impulsar las tecnologías del lenguaje». Web del Ministerio: https://www.mincotur.gob.es/es-es/gabineteprensa/notasprensa/2017/documents/171013%20np%20convenio%20minetad%20cgpj.pdf

Molina, Sara. 2018. «La Inteligencia Artificial se asoma a la fase de consolidación en el sector legal». Consejo General de la Abogacía Española. https://www.abogacia.es/2018/12/10/la-inteligencia-artificial-se-asoma-a-la-fase-de-consolidacion-en-el-sector-legal

Niler, Eric. 2019. «Can AI Be a Fair Judge in Court? Estonia Thinks So». Wired. https://www.wired.com/story/can-ai-be-fair-judge-court-estonia-thinks-so/

O’Neil, Cathy. 2018. Armas de destrucción matemática. Madrid: Capitán Swing.

Pierce, Charles S. 1877. «The Fixation of Belief». Popular Science Monthly 12: 1-15. http://www.peirce.org/writings/p107.html

Revel, Judith. 2018. «From Truth as a Content to Truth as a Practice: Political Ethics of Parrhesia». Keynote en el II Congreso Internacional Interface Politics. Organizado por GREDITS/BAU, Barcelona. Leído el 28 de noviembre de 2018. Actas en proceso de publicación. URL del congreso: http://www.gredits.org/interfacepolitics/es/

Rorty, Richard. 1991. Contingencia, ironía y solidaridad. Barcelona: Paidós.

Ruff, Lajos. 1958. La máquina de lavar cerebros. Madrid: Testigos de Hoy.

Tashea, Jason. 2017. «Courts are using AI to sentence criminals. That must stop now». Wired. https://www.wired.com/2017/04/courts-using-ai-sentence-criminals-must-stop-now/

Sadin, Éric. 2018. L'Intelligence artificielle ou l'enjeu du siècle. Anatomie d'un antihumanisme radical. París: L’échappée.

Shazeda, Ahmed. 2017. «Cashless Society, Cached Data Security Considerations for a Chinese Social Credit System». The Citizen Lab: URL: https://citizenlab.ca/2017/01/cashless-society-cached-data-security-considerations-chinese-social-credit-system/

Sibilia, Paula. 2013. La intimidad como espectáculo. Buenos Aires: Fondo de Cultura Económica.

Skaggs, Joey. 2006. «Solomon Project». Web del artista. https://joeyskaggs.com/wp-content/uploads/2015/07/skaggs-solomon-pressreleaseexpose-1-96-800.jpg

Spruiell, V. 1993. «Deterministic Chaos and the Sciences of Complexity: Psychoanalysis in the Midst of a General Scientific Revolution». Journal of the American Psychoanalytic Association, 41(1): 3–44. https://doi.org/10.1177/000306519304100101

Tisseron, Serge. 2001. L’intimité surexposée. París: Ramasay.

Todorov, Tzvetan. 1972. «Introducción». En R. Barthes et al. Lo verosímil. Buenos Aires: Tiempo Contemporáneo, 11-16.

Verón, Eliseo. 2000. «Análisis inédito sobre un célebre caso de arte desmaterializado». Ramona, nº 9-10: 46-50.

Waelder, Pau. 2011. «Lo íntimo es otro». En Pau Waelder(ed). Extimitat: Art, intimitat i tecnologia. Palma de Mallorca: Es Baluard, pp. 108-117.

Articles similars

1 2 3 4 5 6 7 > >> 

També podeu iniciar una cerca avançada per similitud per a aquest article.